طراحی و تولید اولین حافظه رم در ایران اینگونه آغاز شد:
برادران چراغچی از سال ۱۳۸۵ در بازار کامپیوتر با مجموعه رایان فدک شروع به فروش قطعات سخت‌افزار رایانه کردند. از همان ابتدا یکی از دغدغه‌های این دو برادر عدم وجود تولیدکننده سخت‌افزار کامپیوتر در ایران بود. البته بنا بر اطلاعاتی در آن زمان قطعاتی مانند منبع‌های تغذیه به صورت بسیار محدود در ایران تولید می‌شد اما تولید قطعات پیچیده هرگز از سوی هیچ شرکتی پیگیری نمی‌شد.
صالح چراغچی اینگونه تعریف می‌کند:
از زمانی که یادم هست، عاشق ساختن بودم. در دوران کارآموزی در شرکت‌هایی کار می‌کردم که از جمله شرکت‌های بزرگ در صنایع پزشکی ایران بودند و محصولاتی رو به کشورهای اروپایی صادر می‌کردن. از طرفی واقعا برامون افت داشت که چرا ایران در زمینه تولید سخت‌افزار کامپیوتر وارد نشده بود. یادم هست در زمانی که مودم‌های زولتریکس جعبه فلزی در بازار خیلی معروف شده بود، ما اون زمان به دنبال این رفتیم که این مودم‌ها چطور تولید میشه؟ برامون جذاب بود و روش بحث می‌کردیم. در خصوص ماژول‌ها و قطعات روی اون تحقیق می‌کردیم. بعدها متوجه شدیم که کار بسیار پیچیده‌ای بود. اما فرآیند تولید رو بی‌خیال نشدیم و برای شروع فاز تولید منبع تغذیه یا همان پاور اقدام کردیم.
برادران چراغچی برای اولین بار به سمت طراحی و تولید منبع تغذیه رفتند. اما هر چه بیشتر وارد این پروسه شدند مشکلات بیشتری برای این دو برادر ایجاد شد. از آنجایی که تخصص هر دو در حوزه سخت‌افزار بود، در بخش‌های مکانیکی این مجموعه به پیچیدگی‌های زیادی برخوردند که در آن زمان تولید را با کیفیتی که مورد نظرشان بود، تأمین نمی‌کرد. همینطور در خصوص کابل‌ها، سلف‌ها و باقی موارد پیچیدگی‌های زیادی کار تولید رو سخت‌تر می‌کیرد. اما به همه این مشکلات در این مدت چند منبع تغذیه با توان‌های مختلف تولید کردند که این محصولات هم اکنون در نمایشگاه موجود در کارخانه وجود دارند.
همزمان با این موارد ما یک مجموعه وارادت رم در ایران رو شکل دادیم که به طور موازی با فروشگاه، اقدام به واردات رم می‌کردیم. بعد از مدتی برامون جذاب شد که چرا این رم رو تولید نکنیم؟ از اونجایی که با توزیع‌کنندهای مختلفی ارتباط داشتیم و همینطور اطلاعات کاملی که از این محصول و در طول این مدت به دست آورده بودیم وارد این بحث شدیم که این ماژول چگونه تولید میشه؟!
دلیلی که برادران چراغچی را برای تولید رم ترغیب کرده بود، می‌توان سادگی ظاهری این قطعه در برابر دیگر قطعات سخت‌افزاری دانست. در واقع این قطعه به ظاهر از یک بورد PCB و چند چیپست حافظه و در نهایت یک آی‌سی، چند خازن و مقاومت تشکیل شده بود.
در همین خصوص شروع به جمع‌آوری اطلاعات در خصوص چیپ‌های حافظه، طراحی بورد PCB، آی‌سی‌ها و باقی قطعات کردند. برای شروع از توزیع‌کنندگانی در تایوان و چین، این قطعات SMD خریداری شد. از طرفی با مطالعه استانداردهایی که در زمینه طراحی رم در دنیا وجود دارد، فرآیند طراحی بورد نیز آغاز شد. بخش عمده‌ای از این استانداردها، توسط موسسه JEDEC موجود بود که به دلیل تحریم‌ها با سختی بسیار زیاد، دسترسی به آن‌ها ممکن شد.
برای شروع بورد PCB رو یک شرکت تایوانی خریداری کرده بودیم. چیپ‌ها، آی‌سی‌ها، خازن‌ها و مقاوت‌ها رو با قیمت گزافی از توزیع‌کننده‌های دیگه خریداری کردیم! قطعات رو در ایران و در دفتری که تجهیز کرده بودیم به صورت دستی بر روی بورد اسمبل می‌کردیم. اولین نمونه رم رو اونجا به صورت دستی اسمبل کردیم و تست کردیم که نتیجه نگرفتیم و رم کار نکرد! کاملا بدون جواب مونده بودیم که الان مشکل از کجاس؟ از اسمبل ما هست؟ از قطعات؟ واقعا سردرگم بودیم!